برای نفسم هستی جون

با شروع دوازده ماهگيت اولين مرواريدت در حال روييدن بود خيلي بهونه گيري مي كردي و ما سعي مي كرديم با بازي هاي مختلف و گردش حواست رو  پرت كنيم. قند عسل شيرين ما هر روز شيرين تر مي شي. اين لباس هارو براي تولدت دوختم البته هنوز كامل نشده ولي آنقدر نازتر شدي كه  موقع پروكردن دلم طاقت نياورد و سريع مشغول عكس گرفتن شدم:   دوست داري خودت غذابخوري بعضي وقت ها با قاشق چنگال و ظرف هاي خالي بازي مي كني:  با عروسك هات بيشتر از قبل بازي مي كني:   همچنان به سي دي هاي مورد علاقه ات با تمركز نگاه مي كني:     نگاهات نازتر شده:   مسافرت ضرب العجلي به تبريز: ...

مامان ماهی ده روز سر کار میره و مجبوره از هستی جون عزیزش دور باشه.از محبت بی دریغ مادرجون و عمه جونا قدردانی می کنیم و به خاطر تمام زحمت هایی که  در روزهای دور از مامان متقبل شدن سپاسگزاریم. روزهای کاری مامان ، بابایی جون هستی عزیز رو می بره خونه مادر جون. انگار حیات درختی و باصفای مادرجون حکم دردر رو برای هستی داره و خوشبختانه بعد از بازگشت به خونمون تقاضای گردش نمی کنه. اینم از عکس های ناز دخمل تو خونه مادرجون که با کمک مادرجون ، عمه جونا و بابایی جون گرفتیم:    هستی جون همش می خواست بشینه روی زمین.ماشاله چه بچه خاکیه این دختر ناز   ایوان باصفایی که عصر ها جون می ده برای...

این روزها یعنی هفته اول اردیبهشت دومین مروارید هستی جون در حال ظاهر شدنه. سعی می کنیم با بازیهای مختلف و گردش سختی دندون درآوردن رو برای این خانوم کوچولوی نازنین کم کنیم. رفتیم پارک اما این دفعه عسل جون ما دیگه چمن نخورد. پاداشش هم سرسره سواری بود.   هوا یه کم خنک بود. دیگه نمیشه سر هستی جون کلاه گذاشت  یعنی نمی گذاره سرش کلاه بذاری و سریع از سرش برمی داره اما فکر کنم سردش بود که کاری با این کلاه خوشکل دست دوز خاله  جون هنرمندش نداشت. دست و پنجه طلایی خاله جون درد نکنه که از هر انگشتش هنری برای هستی جون می باره.   زیاد روی چمن ها ننشستیم و زودی رفتیم سرسره بازی. اولش هستی جون می ترس...

هشتم اردیبهشت ماهه و نصفه دومین دندون هستی که از لثه اش جوانه زده دیده می شه .  تا یکی دو روز دیگه ایشاله همه دندونش میاد بیرون و هستی جون صاحب دو تا مروارید خوشکل سفید می شه. خدای مهربون شکرت. اما عصرها بیقراری هستی جون شروع می شه ، باهم میریم دردر و پارک:   هستی در حال تماشای یه نی نی دیگه:     بعدش رفتیم فیل سواری، بعد هم چندین و چندین بار سرسره بازی که خیلی خوشحال شدی. البته همش باید مراقب بودم تا بچه های دیگه از سرسره پایین بروند و پشت سرت هم کسی نباشه که تصادف کنین. در این فاصله های انتظار همش درخواست ادامه بازی می کردی: "اوییی اوییییی" دوباره وقتی روی چمن ها نشستیم یه شل...

هستی جون از صدای وسایل برقی می ترسه اینجا داره  با تمرکز سی دی "با نی نی " رو نگاه می کنه :       انگار یه صدای گوشخراش میاد:   آره مطمئنم صدا میاد:   من این صدا رو دوست ندارم، مامان جونم کجایی؟   مامان مامان من می ترسم!!!!!     ...

الان روی پاهای بابا لالا کردی منم فرصت رو غنیمت شمردم تا خاطرات قشنگت رو ثبت کنم. از بابایی ممنونم که مراقب گل دختره و گرنه فرصتی نمیشه وبلاگت رو بنویسم.      به لطف خدای مهربون ده ماهگیت تموم شده و دیگه میتونی یواش یواش با ما همسفره بشی و از غذای سفره نوش جان کنی. یه کیک هم شب عید برای جشن سفره ات پختم اما فشردگی کارها و مسافرت و دیدو بازدید عید و از همه مهم تر ماجراهای دندون درآوردنت باعث شد که نتونم کیکت رو تزیین کنم. خلاصه این حکایت کیکی که تزیین نشد.  توی این ماهنامه خاطرات١١ماهگیت رو ثبت می کنم البته مرخصیم تموم شده و دیگه سرکار میرم و واقعا خیلی وقت کم میارم. به خاطر همین وبلاگت رو دیر به د...

 جمعه آخر فروردین یعنی روزهای پایانی ١١ ماهگی با دختر بهاریمون به دامن زیبا و فسفری باطراوت طبیعت رفتیم و به قول بابایی جون  هستی جعه به در کردیم.  جوی آب روان، توتستان و گندمزار چشم نواز لطافت و طراوت را مقیم دل و جان می کرد.  هستی هم بغل بابایی جون شیطونی می کرد    هستی روی درختی زیبا:            آنقدر هستی جون شیطنت می کرد و عینک بابایی جون رو می کشید که عینک افتاد لای سبزه های گندمزار  گشتیم و پیداش کردیم.     در حال تماشای درخت ها:         ...

سه روز آخر هفته اول اردیبهشت یعنی یازده ماه و سه روزگی دومین دندون هستی جون در حال روییدنه . پس از سه روز بیقراری و شب بیداری بالاخره جوانه کوچولو روی لثه دیده می شه. تقریب یه هفته طول کشید تا دندون موش موشک کاملا بیرون بیاد. فاصله بین اولین و دومین دندونت تقریبا یک ماه شد نور چشمم. دومين دندونت مبارک باشه. ايشاله جشن دندونيت رو با جشن تولدت مي گيريم كه دندونهاي نازت يه كم بالا بياد و تو عكس ها ديده بشه.  

هفته سوم فروردین همراه عمه،عمو و مادرجون به باغ رفتیم. هوا اندکی بادی ود که هستی زیاد خوشش نمی اومد. آیه های خدای مهربون ا به نظاره نشستیم و خودمان را سپردیم به باد بهار تا روح و جسممان طراوت بهار را بچشد. اندکی بعد هستی بغل مادرجون به خواب عمیق و دبشی رفت. بابایی و عموجون هم زحمت کشیدند و یه آتیش جانانه بار کردند تا هستی جون سردش نشه و ازش لذت هم ببریم.    هستی جون که مثل نگین روی انگشتری از آیه های خلقت می درخشد.        به شیوه های مختلف سعی کردیم هستی را بنشانیم تا لحظات شیرینش را ثبت کنیم. همش دوست داشت راه بیوفته روی سبزه ها و ....  از باد خنک کلافه شده   ...